Σ’ ένα λιβάδι
μακριά από την πόλη υπάρχουν λευκές μαργαρίτες που δημιουργούν ένα πανέμορφο
τοπίο. Αυτή η λευκή ομοιομορφία όμως διαταράσσεται από την εμφάνιση μιας
κατακόκκινης παπαρούνας. Οι μαργαρίτες αντιδρούν καθώς άλλες νιώθουν
απειλή, άλλες απορούν με την προέλευση της παπαρούνας και άλλες απλώς
διερωτώνται τι θέλει εκεί.
Τα πράγματα
αλλάζουν όταν η γιαγιά-μαργαρίτα τους μιλά για τη διαφορετικότητα προκαλώντας
τον προβληματισμό τους. Οι μαργαρίτες σιγά σιγά διώχνουν τη δυσπιστία
τους για την παπαρούνα και της προσφέρουν τη θέση που της αρμόζει.
Άλλωστε ένα ασπροκόκκινο λιβάδι είναι αναμφίβολα ένα πιο ενδιαφέρον τοπίο από ένα
μονότονο λευκό. Η φιλία, η αγάπη και η κατανόηση κάνουν πιο εύκολη και πιο όμορφη τη ζωή. Η ενσωμάτωση του ξένου, του διαφορετικού μπορεί να φέρει
περισσότερη αρμονία και ομορφιά.