Στο ποίημα αυτό ο ναυτικός παρακαλά τον άνεμο να είναι ευνοϊκός στα ταξίδια του, για να γυρίσει σύντομα στην πατρίδα του και στους δικούς του.
Γεια σου χαρά σου Βενετιά
πήρα τους δρόμους του νοτιά
κι απ’ το κατάρτι το ψηλό
τον άνεμο παρακαλώ.
πήρα τους δρόμους του νοτιά
κι απ’ το κατάρτι το ψηλό
τον άνεμο παρακαλώ.
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω γαλάζια εκκλησιά
Τσιρίγο και Μονεμβασιά.
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω γαλάζια εκκλησιά
Τσιρίγο και Μονεμβασιά.
Γεια σου χαρά σου Βενετιά
βγήκα σε θάλασσα πλατιά
και τραγουδώ στην κουπαστή
σ’ όλον τον κόσμο ν’ ακουστεί.
βγήκα σε θάλασσα πλατιά
και τραγουδώ στην κουπαστή
σ’ όλον τον κόσμο ν’ ακουστεί.
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω στην Κρήτη μια κορφή
πόχω* μανούλα κι αδελφή.
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω στην Κρήτη μια κορφή
πόχω* μανούλα κι αδελφή.
Νίκος Γκάτσος
Ο ναυτικός περνάει από κάποια μέρη όπως τη Βενετία, το Τσιρίγο (Κύθηρα), και τη Μονεμβασιά για να φτάσει τελικά στην Κρήτη.